my village eassy in marathi No Further a Mystery

my village eassy in marathi No Further a Mystery

Blog Article

जरी मी शहरातल्या शाळेत शिकत असलो तरी, प्रत्येक मोठ्या सुट्टीला मला एकाच गोष्टीची ओघ लागली असते आणि ती म्हणजे माझ्या गावाची, आजीच्या गावा ला जाण्याची.

सिंचनासाठी गावातील शेतात ट्युबवेल लावली आहे. परंतु जास्तकरून शेत पावसाच्या पाण्यावर अवलंबून आहेत. म्हणून जर पाऊस आला तर शेत चांगले होते नाहीतर बऱ्याचदा शेतातील पीक खराब होऊन जाते. म्हणून आमच्या गावातील जास्तकरून लोक गरीब आहेत. 

माझ्या गावातील लोक कधीकधी क्षुल्लक गोष्टींवरून भांडतात. काही लोक गांजा, तंबाखूसारख्या मादक पदार्थांचे सेवन करतात.

शेती हाच येथील गावकऱ्यांचा मुख्य व्यवसाय आहे. या शेतीतही सतत प्रगती करण्याची गावकऱ्यांची तयारी असते. गावकरी व्यसनांपासून दूर असल्यामुळे गावात नेहमी स्वास्थ्य, संपन्नता आढळते.

माझं गाव एक अत्यंत प्रेरणादायक स्थान, जिथे स्वच्छता ही सजवलेली संस्कृतीचं साकारात्मक प्रतिबिंब.

महानगर आणि महानगरातील जीवन संभाव्य आणि रोमांचक असू शकते, परंतु ग्रामीण खेडे आणि ग्रामीण भागातील जीवन हे शहरी जीवनापेक्षा पूर्णपणे वेगळे असते. संपूर्ण भारतीय उपखंडात विखुरलेली भारतीय गावे ही भेट देण्यासारखी सुंदर ठिकाणे आहेत.

माझ्या गावात प्रत्येकजण आपापल्या कामाला समर्पित आहे, मग तो शेतकरी असो, जमीनदार असो किंवा रिक्षाचालक असो. माझ्या गावातील लोक अनेक शारीरिक क्रियाकलापांमध्ये गुंतलेले असतात, जे त्यांना शहरी समाजाच्या बरोबरीने ठेवतात.

विविध एकता हे भारताचे अनोखे वैशिष्ट्ये आहे. भारतात अनेक जाती-धर्माचे लोक एकोप्याने राहतात. येथे अनेक भाषा बोलल्या जातात.

याशिवाय, शहरी भागातील लोकांच्या तुलनेत खेड्यातील लोक मैत्रीपूर्ण आहेत आणि आनंदी आणि समृद्ध जीवन जगतात.

मी  ताज्या हवेत  श्वास घेऊ शकतो आणि पक्ष्यांचे गाणे ऐकू शकतो. मी निसर्ग आणि शांततेने वेढलेले असू शकतो. 

गावात आरोग्य सेवा म्हणून एक लहानसा सरकारी दवाखाना आहे. येथे मोफत औषधोपचार केले जातात, लहान मुलांना लसीकरण, पोलिओ डोस दिले जातात. गावचे आरोग्य सांभाळणारा हा दवाखाना गावकऱ्यांसाठी खूप मदतीचा आहे. दवाखाना सरकारी असल्याने येणारे डॉक्टर तज्ञ असतात. गावातील मुलांच्या शिक्षणा साठी, प्राथमिक शाळेची सोय आहे. आदिवासी मुलांसाठी आश्रमशाळा आहे. जवळच डोंगरावर here शंकराचे मंदिर आहे. शिवरात्रीला येथे खूप लोक येतात.

मी तर मनात त्यावेळीच पूढच्या सुट्टीत गावात परत येण्याचा बेत योजीत असतो. आजीआजोबाच नव्हे, तर वाटेत भेटणारे गावकरी, जणू सारे गावच मला निरोप देत असते.

मित्रांनो तुम्‍हाला हा निबंध कसा वाटला हे  तुम्‍ही कमेंट करून सांगु शकता . धन्‍यवाद

प्रस्तावना: गाव - एक अत्यंत साने-गुरुजींचं, प्राकृतिक सौंदर्यभरित स्थान.